Türk mitolojisinin kendine has bir tanrılar panteonu bulunmaktadır.

Türk mitolojisinin kendine has bir tanrılar panteonu bulunmaktadır. Radloff’a göre Altay Türkleri göğü ve yeri birbirinden ayrı olarak düşünmüşlerdir. Göğün on yedi, yerin ise yedi veya dokuz katmandan meydana geldiğini, göğün katlarında cennetin, tanrıların ve iyi ruhların, yerin katlarında ise cehennemin ve kötü ruhların bulunduğunu tasavvur etmişlerdir. Göğün on yedinci yani en üst katında bütün ilahların babası olan tanrı “Kayra-han” bulunmakta ve dünyanın kaderini belirlemektedir.Kayra-han’dan tecelli yoluyla üç büyük ilah meydana gelmiştir. Bunlar; göğün on altıncı katındaki “altın dağ”da bulunan “altın taht”ta oturan “Tanrı Bay-Ülgen”, göğün dokuzuncu katında oturan “Kızagan Tanrı” ve yedinci katta herşeyi bilen “Mergen Tanrı”dır. Ayrıca yedinci katta “Gün Ana” adlı güneş, altıncı katta ise “Ay Ata” adlı ay tanrıları bulunmaktadır. Bunlara ek olarak göğün on yedi katında bulunan diğer tanrılar şunlardır: May Ene (Umay), May Tere, Ogan (Yö Kan), Ogan’ın iki oğlu So Han ve Demir Han, Talay Han, Adam Han, Mordo Han (Abakan Han), Altay Han, Kırgız Han, Yabaş Han ve Eder Han (W. Radloff’dan akt: Gökalp, 1976: 71-73).